Afgelopen maand heb ik mijn examenfilm "The Super Rope Solution" afgemaakt neem een kijkje op thesuperropesolution.com voor meer info
Groeten, Auke de Vries
maandag 18 juli 2011
woensdag 17 maart 2010
maandag 8 maart 2010
maandag 1 maart 2010
concept aangepast
Nnaar aanleiding van opmerkingen van de docenten vorige week ben ik de testjes uit de vorige blog gaan maken om te kijken hoe en of het videomappen kan. Daarnaast ben ik afgelopen week nagegaan wat ik nou eigenlijk wil deze periode. Waar liggen mijn intresses.
Ik kwam op twee dingen uit:
- Videomapping, de vertekening van het perspectief spreekt mij aan.
- Herhaling, als er iets is wat typerend is voor mijn werk is het, het gebruik van herhaling
Beide elementen heb ik de eerste les en blog genoemd. Met beide elementen wil ik dus aan de slag gaan. Ik had de testjes gedaan met videomapping en heb gezien dat het gewoon mogelijk is. Dus dat gedeelte moest lukken. Ook wilde ik er op een of andere manier herhaling in verwerken. Een logische gedachte is het gebruik van herhaling in het videomappen.
Om te bedenken wat ik daad werkelijk wilde videomappen, ben ik gaan kijken wat ik met de buurt kan doen. Toevallig heb ik in de propedeuse al eerder onderzoek gedaan naar de pasbaan, de straat waar de bakstenen muur zich bevind. Toen ik voor het eerst in de pasbaan was, twee jaar geleden, was het grafisch museum in aanbouw. Bovendien werd er die zelfde dag door mij en de andere mensen die ook de pasbaan onderzochten koeienschedels uit de grond gehaald. Die eerste dag had ik dus het idee dat deze straat een frisse straat was met veel verandering en veel verhalen. In een later stadium van dit onderzoek, wilden we contact zoeken met de bewoners. Maar 50% was niet aanwezig en 49% wilde ons niet spreken. uiteindelijk was er een vriendelijke man die ons binnen liet en ons vertelde dat de straat helemaal niet zo'n frisse veranderlijke straat was als wij dachten. Hij had geen geen contact met iemand uit de buurt, en hij woonde er bijna langer dan iedereen. Hij vond de buurt ongezellig en saai. Volgens hem was er maar weinig contact tussen de buurtbewoners onderling en ging iedereen op in het ritme van de dag.
De conclusie die we uit ons onderzoek trokken was dat de buurt in eerste instatie fris en veranderlijk leek, maar later na goed onderzoek een saai straatje bleek te zijn die vastgeroest was in het ritme van de dag.
Deze ervaring wil ik nu in mijn projectie stoppen. Ik heb eerder een animatie over een fabriek gemaakt en toevalligerewijs heb ik deze getest op mijn virtuele muur. Ik kwam met het idee om een fabriek te maken die zich op de muur bevind die in eerste instantie fris en veranderlijk lijkt. Die de kijker nieuwsgierig maakt naar wat er gemaakt wordt in de fabriek, maar na een tijdje kom je erachter dat er niets gemaakt wordt en dat het een eindeloze herhaling is van dezelfde handelingen zonder enig resultaat.
Ik heb een aantal schetsen gemaakt
Toen ben ik gaan testen maya, waar ik redelijk tevreden over ben.
Ik kwam op twee dingen uit:
- Videomapping, de vertekening van het perspectief spreekt mij aan.
- Herhaling, als er iets is wat typerend is voor mijn werk is het, het gebruik van herhaling
Beide elementen heb ik de eerste les en blog genoemd. Met beide elementen wil ik dus aan de slag gaan. Ik had de testjes gedaan met videomapping en heb gezien dat het gewoon mogelijk is. Dus dat gedeelte moest lukken. Ook wilde ik er op een of andere manier herhaling in verwerken. Een logische gedachte is het gebruik van herhaling in het videomappen.
Om te bedenken wat ik daad werkelijk wilde videomappen, ben ik gaan kijken wat ik met de buurt kan doen. Toevallig heb ik in de propedeuse al eerder onderzoek gedaan naar de pasbaan, de straat waar de bakstenen muur zich bevind. Toen ik voor het eerst in de pasbaan was, twee jaar geleden, was het grafisch museum in aanbouw. Bovendien werd er die zelfde dag door mij en de andere mensen die ook de pasbaan onderzochten koeienschedels uit de grond gehaald. Die eerste dag had ik dus het idee dat deze straat een frisse straat was met veel verandering en veel verhalen. In een later stadium van dit onderzoek, wilden we contact zoeken met de bewoners. Maar 50% was niet aanwezig en 49% wilde ons niet spreken. uiteindelijk was er een vriendelijke man die ons binnen liet en ons vertelde dat de straat helemaal niet zo'n frisse veranderlijke straat was als wij dachten. Hij had geen geen contact met iemand uit de buurt, en hij woonde er bijna langer dan iedereen. Hij vond de buurt ongezellig en saai. Volgens hem was er maar weinig contact tussen de buurtbewoners onderling en ging iedereen op in het ritme van de dag.
De conclusie die we uit ons onderzoek trokken was dat de buurt in eerste instatie fris en veranderlijk leek, maar later na goed onderzoek een saai straatje bleek te zijn die vastgeroest was in het ritme van de dag.
Deze ervaring wil ik nu in mijn projectie stoppen. Ik heb eerder een animatie over een fabriek gemaakt en toevalligerewijs heb ik deze getest op mijn virtuele muur. Ik kwam met het idee om een fabriek te maken die zich op de muur bevind die in eerste instantie fris en veranderlijk lijkt. Die de kijker nieuwsgierig maakt naar wat er gemaakt wordt in de fabriek, maar na een tijdje kom je erachter dat er niets gemaakt wordt en dat het een eindeloze herhaling is van dezelfde handelingen zonder enig resultaat.
Ik heb een aantal schetsen gemaakt
Toen ben ik gaan testen maya, waar ik redelijk tevreden over ben.
zaterdag 27 februari 2010
een nieuwe post
afgelopen maandag werden de concepten gepresenteerd, zo ook die van mij. Docenten waren, zacht gezegd, niet onder de indruk. Ik weet niet in welke mate mijn 'slechtgestelde animatiekwaliteiten' en mijn les-aanwezigheid een rol gespeeld hebben, maar ik deel de mening dat mijn concept niet sterk was. Ik zou meer met videomapping kunnen doen. Ook was er kritiek op mij als persoon die veel te snel opgeeft en niks probeerd en nergens tijd in stopt. Ik kan mij voorstellen dat iemand van mij zo'n beeld heeft na mijn baggerpresentatie, maar snel opgeven is niet de juiste woordkeus. Ik had het beeld dat er op de locaties meer voorwerk gedaan was, en met dat beeld heb ik mijn eerste ideeen bedacht, toen dat beeld veranderde zijn mijn ideeen ook wat veranderd.
Aanvankelijk wilde ik in een vroeg stadium precies weten welk gedeelte van de muur op welke manier belicht zou worden met de projectie, zodat ik met die informatie wat gerichtere testjes kon maken, en een preciesere animatie zou kunnen maken die de illusie groter zou kunnen maken. Helaas is een aantal keer het testen niet doorgegaan waardoor het vroege stadium gepasseerd is. Dit betekend dat ik wellicht minder precies kan werken wat overigens niet negatief hoeft te zijn.
Ik ben op het moment bezig met het maken van verschillende testjes van videomapping, ik heb maya gebruikt als 3d programma en plaats het filmpje op een foto van de muur, zo probeer ik het resultaat te simuleren. Ik ben met de resultaten nog niet geheel tevreden, maar ik er meer mee proberen en moet nog even kijken hoe ik meer inhoud in de opdracht gooi.
een aantal testjes die ik heb gedaan
Aanvankelijk wilde ik in een vroeg stadium precies weten welk gedeelte van de muur op welke manier belicht zou worden met de projectie, zodat ik met die informatie wat gerichtere testjes kon maken, en een preciesere animatie zou kunnen maken die de illusie groter zou kunnen maken. Helaas is een aantal keer het testen niet doorgegaan waardoor het vroege stadium gepasseerd is. Dit betekend dat ik wellicht minder precies kan werken wat overigens niet negatief hoeft te zijn.
Ik ben op het moment bezig met het maken van verschillende testjes van videomapping, ik heb maya gebruikt als 3d programma en plaats het filmpje op een foto van de muur, zo probeer ik het resultaat te simuleren. Ik ben met de resultaten nog niet geheel tevreden, maar ik er meer mee proberen en moet nog even kijken hoe ik meer inhoud in de opdracht gooi.
een aantal testjes die ik heb gedaan
maandag 22 februari 2010
geachte bloglezertjes
Intussen heb ik nog wat meer atelieronderzoek gedaan naar een mogelijk concept voor de pixels en plaatsen minor. Ik stuitte echter nog wel op een mogelijk probleem die ik nog niet eerder tegen was gekomen. Ik ben in de afgelopen week toevallig een aantal projecties tegen gekomen in de openbare ruimte. Bij alledrie de projecties was er sprake van te veel licht in de omgeving, ondanks dat het donker was. Doordat er te veel licht was waren details niet zichtbaar. De makers van het digitale beeld hadden daar rekening mee gehouden en gebruikte daarom een heel hoog contrast omdat anders de vormen en letters niet goed zichtbaar waren. Omdat we elke week beloofd kregen dat we de projectors gingen testen en tot nu toe nog niet gedaan hebben, heb ik zelf even een digitaal testje gemaakt. Hier het resultaat:
Mijn idee nu is om foto's te maken in de directe omgeving van de muur waarop ik ga projecteren en die foto's de animeren, zodat een rythmisch geheel wordt. Ik hoop dat ik daardoor mensen wat anders naar de omgeving kan laten kijken. Dat mensen dan niet alleen maar naar een gebouw kijken en denken: studentenflat, bank, ruitjeshuis. Maar dat ze naar de vormen en de onvolkomenheden gaan kijken. De excacte uitvoering weet ik nog niet, maar ik ben er vrij zeker van dat ik deze richting op wil.
groeten,
auke
Intussen heb ik nog wat meer atelieronderzoek gedaan naar een mogelijk concept voor de pixels en plaatsen minor. Ik stuitte echter nog wel op een mogelijk probleem die ik nog niet eerder tegen was gekomen. Ik ben in de afgelopen week toevallig een aantal projecties tegen gekomen in de openbare ruimte. Bij alledrie de projecties was er sprake van te veel licht in de omgeving, ondanks dat het donker was. Doordat er te veel licht was waren details niet zichtbaar. De makers van het digitale beeld hadden daar rekening mee gehouden en gebruikte daarom een heel hoog contrast omdat anders de vormen en letters niet goed zichtbaar waren. Omdat we elke week beloofd kregen dat we de projectors gingen testen en tot nu toe nog niet gedaan hebben, heb ik zelf even een digitaal testje gemaakt. Hier het resultaat:
Mijn idee nu is om foto's te maken in de directe omgeving van de muur waarop ik ga projecteren en die foto's de animeren, zodat een rythmisch geheel wordt. Ik hoop dat ik daardoor mensen wat anders naar de omgeving kan laten kijken. Dat mensen dan niet alleen maar naar een gebouw kijken en denken: studentenflat, bank, ruitjeshuis. Maar dat ze naar de vormen en de onvolkomenheden gaan kijken. De excacte uitvoering weet ik nog niet, maar ik ben er vrij zeker van dat ik deze richting op wil.
groeten,
auke
vrijdag 12 februari 2010
Minor Pixels en Plaatsen
Het is zoals altijd weer een tijd geleden dat ik iets op mijn blog gezet heb. Ik heb intussen weer 2 andere films en allerlei andere dingen gedaan. Daarvoor verwijs ik op dit moment alle zeldzame bloglezers door naar mijn website http://www.grabbelfant.nl. Want nu wil ik het hebben over de minor waar ik midden in zit.
Ik ben nu al 4 weken bezig met de minor. Ik heb al het één en ander opgeschreven in mijn dummie over mijn werkproces. Ik ga in deze blog post even samenvatten wat ik in die 4 weken heb gedaan, wat ik nu in mijn hoofd heb, en wat ik daarmee wil gaan doen.
Week 3
We kregen de opdracht in deze week. De opdracht is om in een videokunstwerk te maken om later te projecteren in de openbare ruimte tijdens het filmfstival in Breda. Deze informatie staat op avans.nl over de minor:
Doel
In deze minor bestudeer je samen met de auteur het boek PIXELS en PLAATSEN, en maak je een audiovisueel kunstwerk dat wordt gepresenteerd op Internationaal Film Festival Breda.
Inhoud
Op Times Square in New York is sinds 2001 een scherm dat een minuut per uur is gewijd aan videokunst. Van 2002 tot 2007 was er elke nazomer Cineboards: videokunst op het Rotterdamse Schouwburgplein. Op de Amsterdamse Zuidas is in 2007 een groot scherm verrezen waarop permanent en 18 uur per dag videokunst wordt getoond. Het MoMA in New York transformeerde in 2007 in een grote openlucht video-installatie.
In januari 2010 verschijnt het boek PIXELS en PLAATSEN van Catrien Schreuder. Dit boek over videokunst in de openbare ruimte is geschreven op initiatief van Noud Heerkens, initiator en organisator van Cineboards. In PIXELS en PLAATSEN plaatst Catrien Schreuder dit relatief nieuwe fenomeen in een kunsthistorische context, gaat zij in op de specifieke beeldtaal, en legt ze relaties met architectuur en de betekenis van videokunst voor het alledaagse leven.
Het boek vormt het uitgangspunt van deze meer theoretisch gerichte minor. Catrien Schreuder is als gastdocent betrokken bij de minor en zal in hoor- en werkcolleges uitvoerig ingaan op het onderwerp en ook studenten aanzetten tot verder onderzoek. Concreet gaat zij in op vragen als: worden steden en gebouwen, bus en trein door toekomstige ontwikkelingen de nieuwe dragers van reclame, informatie en kunst? Laat bewegend beeld in de openbare ruimte zich definiëren als een verlengstuk van de cinema of videokunst, of bedient het zich van een eigen beeldtaal?
Het maken van ‘bewegend beeld’ is door de eenvoudige video-apparatuur niet meer voorbehouden aan specialisten zoals videokunstenaars en filmmakers. Ook fotografen, animatoren, architecten, grafici en illustratoren maken films die vertoond worden in de openbare ruim te. Allen gebruiken zij het bewegend beeld om vorm te geven aan hun observatie, verhaal of betoog.
Studenten maken onder begeleiding van Thomas Bakker en Noud Heerkens een videowerk of -installatie voor de openbare ruimte. Voor de presentatie gaat AKV|St.Joost dit jaar een samenwerking aan met het Internationaal Film Festival Breda. Tijdens dit festival worden de videowerken gepresenteerd.
De werken worden in ruimtes geplaatst die van te voren zijn bepaald door de docenten. En er zal niet met geluid worden gewerkt. Elk werk komt één dag op één plaat tentoongesteld.
Er zijn een aantal werken waar ik meteen aan moest denken bij deze opdracht. De richting van die werken zou ik best op willen gaan.
Projecties op een gebouw alsof de architectuur tot leven komt.
Animatie gemaakt in de 2e periode van dit jaar. Dit is in feite ook een kunstwerk in een soort van openbare ruimte. Alleen is het geanimeerd kun je het dus niet daadwerkelijk zien in de openbare ruimte.
Week 4
We zijn naar de Amsterdam geweest voor een excursie met betrekking tot videokunst in de openbare ruimte. waWe kregen een presentatie van Sandra Fauconnier over de geschiedenis van nieuwe mediakunst. Vervolgens gingen we gezamenlijk naar de Zuidas om het grote scherm daar te bekijken. Hier kregen we een toelichting op de activiteiten van Stichting Virtueel Museum Zuidas en op de keuzes en de dilemma's van de curator van het scherm. We moesten daar gaan kijken hoe mensen op het scherm reageerden en wat voor rol zo'n scherm heeft in het stadsbeeld.
Het was heel interessant. Je zag mensen soms opkijken, maar dat viel ook nog mee. De meeste mensen die er lopen zijn blijkbaar gewend dat er een scherm staat en gekke filmpjes afspeelt. Ze besteden er nauwelijks aandacht aan. Ik heb niemand gezien die echt naar het beeldscherm aan het kijken was vol van intresse. Maar het was ook koud en dat kan ook een rol gespeeld hebben. Want dan blijf je niet staan, want dan vries je vast.
Wat ik echt uit de excursie kon halen was dat het moeilijk is om de aandacht van mensen op jou scherm te houden. Dit is toch iets wat ik zou willen anders kun je net zo goed in een verlaten bos in siberie een pracht van een videokunstwerk laten zien. Dat zou toch sneu zijn want dan ziet niemand het werk waar je een heleboel tijd in gestopt hebt.
Wat ik dus wil is die aandacht van mensen vasthouden. Ik kwam ook al snel tot de conclusie dat er 3 manieren zijn.
- Mensen nieuwsgierig maken door te shockeren
- Mensen nieuwsgierig maken doordat ze zich aangesproken voelen
- Mensen dwingen
De eerste optie is niet echt mijn ding. Ik ben niet echt van het shockeren. De tweede is de richting die ik het liefst op zou willen gaan. De derde is een beetje eng.
Ik wil dus dat de mensen zich aangesproken voelen. Dat wil ik doen doordat ze zien dat het kunstwerk dat vertoond wordt speciaal gemaakt is voor de plaats waar het vertoont wordt. Het nadeel en het voordeel van reclame is dat het in een grote oplage over een grote hoeveelheid media verspreidt wordt. Nadelig hieraan is dat het onpersoonlijk voelt voor de plek. Wat ik met mijn videokunstwerk dus wil doen is de mensen te laten zien dat het kunstwerk thuis hoort op de plek waar het vertoont wordt. Ik hoop dat mensen die op die plek lopen en zien dat het kunstwerk ook gebaseerd is op die plek, dat mensen zich dan aangesproken voelen.
Videomapping is daar een goed voorbeeld van
Week 5
In deze week zijn we gaan kijken naar de locaties op zich. Niet alles stond helemaal vast, maar er zaten zeker leuke locaties tussen. Er zijn niet echt grote projecties mogelijk. Dit komt omdat er niet genoeg afstand is en de projectors zijn waarschijnlijk niet goed genoeg. Het liefst wil ik één van de drie laatste locaties vlakbij het grafisch museum. Het allerliefst zou ik de bakstenen muur willen hebben. Welke plaats je toegewezen krijgt is vooralsnog niet besloten en ook niet heel erg duidelijk.
Hier zijn foto's van de locaties
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Week 6
We hebben nog steeds geen plek toegewezen gekregen, ik wil specifiek iets met de plek van projectie doen, maar dat wordt nu iets moeilijker. De projectie hebben we ook nog niet getest, en omdat de techniek van AntiVJ en andere videomappers vrij ingewikkeld is en veel testen nodig zijn ga ik denk ik niet iets doen met video mapping. Ik wil de omgeving fotograferen of filmen en er iets mee doen waardoor het tot leven komt of juist heel vervremend werkt.
Ik heb een aantal filmpjes gevonden waarbij het concept van tot leven komen van een omgeving of vervreemding, al gedaan is.
getekende animatie van gebouwen als karakters
3d animatie van een stad vol gebouwen die langzaam heel grafisch opgebouwd wordt
vervremende animatie in after effects gedaan
Dit zijn twee testjes die ik gemaakt heb. Ik wilde toen kijken of videomapping te combineren is met andere footage. Ik denk dat ik toch helemaal van dat videomapping idee af moet stappen, en vooral dingen in de omgeving moet plaatsen of aanpassen met animatie.
Ik zal hierna even een post plaatsen met allerlei schetsen die ik gemaakt heb.
Planning
Dit is de planning die ons van te voren gegeven is
Traject/activiteitenplanning
Week1,2,3: onderzoek en ideeontwikkeling
Week 4: conceptpresentatie
Week 5,6,7,8: theoretische verdieping en uitvoering concept
Week 8: presentatie essay, videowerkstuk, procesverslag
Ik maak snel een eige nieuwe meer ingevulde planning, maar dat is afhankelijk van welke locatie het wordt.
Ik ben nu al 4 weken bezig met de minor. Ik heb al het één en ander opgeschreven in mijn dummie over mijn werkproces. Ik ga in deze blog post even samenvatten wat ik in die 4 weken heb gedaan, wat ik nu in mijn hoofd heb, en wat ik daarmee wil gaan doen.
Week 3
We kregen de opdracht in deze week. De opdracht is om in een videokunstwerk te maken om later te projecteren in de openbare ruimte tijdens het filmfstival in Breda. Deze informatie staat op avans.nl over de minor:
Doel
In deze minor bestudeer je samen met de auteur het boek PIXELS en PLAATSEN, en maak je een audiovisueel kunstwerk dat wordt gepresenteerd op Internationaal Film Festival Breda.
Inhoud
Op Times Square in New York is sinds 2001 een scherm dat een minuut per uur is gewijd aan videokunst. Van 2002 tot 2007 was er elke nazomer Cineboards: videokunst op het Rotterdamse Schouwburgplein. Op de Amsterdamse Zuidas is in 2007 een groot scherm verrezen waarop permanent en 18 uur per dag videokunst wordt getoond. Het MoMA in New York transformeerde in 2007 in een grote openlucht video-installatie.
In januari 2010 verschijnt het boek PIXELS en PLAATSEN van Catrien Schreuder. Dit boek over videokunst in de openbare ruimte is geschreven op initiatief van Noud Heerkens, initiator en organisator van Cineboards. In PIXELS en PLAATSEN plaatst Catrien Schreuder dit relatief nieuwe fenomeen in een kunsthistorische context, gaat zij in op de specifieke beeldtaal, en legt ze relaties met architectuur en de betekenis van videokunst voor het alledaagse leven.
Het boek vormt het uitgangspunt van deze meer theoretisch gerichte minor. Catrien Schreuder is als gastdocent betrokken bij de minor en zal in hoor- en werkcolleges uitvoerig ingaan op het onderwerp en ook studenten aanzetten tot verder onderzoek. Concreet gaat zij in op vragen als: worden steden en gebouwen, bus en trein door toekomstige ontwikkelingen de nieuwe dragers van reclame, informatie en kunst? Laat bewegend beeld in de openbare ruimte zich definiëren als een verlengstuk van de cinema of videokunst, of bedient het zich van een eigen beeldtaal?
Het maken van ‘bewegend beeld’ is door de eenvoudige video-apparatuur niet meer voorbehouden aan specialisten zoals videokunstenaars en filmmakers. Ook fotografen, animatoren, architecten, grafici en illustratoren maken films die vertoond worden in de openbare ruim te. Allen gebruiken zij het bewegend beeld om vorm te geven aan hun observatie, verhaal of betoog.
Studenten maken onder begeleiding van Thomas Bakker en Noud Heerkens een videowerk of -installatie voor de openbare ruimte. Voor de presentatie gaat AKV|St.Joost dit jaar een samenwerking aan met het Internationaal Film Festival Breda. Tijdens dit festival worden de videowerken gepresenteerd.
De werken worden in ruimtes geplaatst die van te voren zijn bepaald door de docenten. En er zal niet met geluid worden gewerkt. Elk werk komt één dag op één plaat tentoongesteld.
Er zijn een aantal werken waar ik meteen aan moest denken bij deze opdracht. De richting van die werken zou ik best op willen gaan.
Projecties op een gebouw alsof de architectuur tot leven komt.
Animatie gemaakt in de 2e periode van dit jaar. Dit is in feite ook een kunstwerk in een soort van openbare ruimte. Alleen is het geanimeerd kun je het dus niet daadwerkelijk zien in de openbare ruimte.
Week 4
We zijn naar de Amsterdam geweest voor een excursie met betrekking tot videokunst in de openbare ruimte. waWe kregen een presentatie van Sandra Fauconnier over de geschiedenis van nieuwe mediakunst. Vervolgens gingen we gezamenlijk naar de Zuidas om het grote scherm daar te bekijken. Hier kregen we een toelichting op de activiteiten van Stichting Virtueel Museum Zuidas en op de keuzes en de dilemma's van de curator van het scherm. We moesten daar gaan kijken hoe mensen op het scherm reageerden en wat voor rol zo'n scherm heeft in het stadsbeeld.
Het was heel interessant. Je zag mensen soms opkijken, maar dat viel ook nog mee. De meeste mensen die er lopen zijn blijkbaar gewend dat er een scherm staat en gekke filmpjes afspeelt. Ze besteden er nauwelijks aandacht aan. Ik heb niemand gezien die echt naar het beeldscherm aan het kijken was vol van intresse. Maar het was ook koud en dat kan ook een rol gespeeld hebben. Want dan blijf je niet staan, want dan vries je vast.
Wat ik echt uit de excursie kon halen was dat het moeilijk is om de aandacht van mensen op jou scherm te houden. Dit is toch iets wat ik zou willen anders kun je net zo goed in een verlaten bos in siberie een pracht van een videokunstwerk laten zien. Dat zou toch sneu zijn want dan ziet niemand het werk waar je een heleboel tijd in gestopt hebt.
Wat ik dus wil is die aandacht van mensen vasthouden. Ik kwam ook al snel tot de conclusie dat er 3 manieren zijn.
- Mensen nieuwsgierig maken door te shockeren
- Mensen nieuwsgierig maken doordat ze zich aangesproken voelen
- Mensen dwingen
De eerste optie is niet echt mijn ding. Ik ben niet echt van het shockeren. De tweede is de richting die ik het liefst op zou willen gaan. De derde is een beetje eng.
Ik wil dus dat de mensen zich aangesproken voelen. Dat wil ik doen doordat ze zien dat het kunstwerk dat vertoond wordt speciaal gemaakt is voor de plaats waar het vertoont wordt. Het nadeel en het voordeel van reclame is dat het in een grote oplage over een grote hoeveelheid media verspreidt wordt. Nadelig hieraan is dat het onpersoonlijk voelt voor de plek. Wat ik met mijn videokunstwerk dus wil doen is de mensen te laten zien dat het kunstwerk thuis hoort op de plek waar het vertoont wordt. Ik hoop dat mensen die op die plek lopen en zien dat het kunstwerk ook gebaseerd is op die plek, dat mensen zich dan aangesproken voelen.
Videomapping is daar een goed voorbeeld van
Week 5
In deze week zijn we gaan kijken naar de locaties op zich. Niet alles stond helemaal vast, maar er zaten zeker leuke locaties tussen. Er zijn niet echt grote projecties mogelijk. Dit komt omdat er niet genoeg afstand is en de projectors zijn waarschijnlijk niet goed genoeg. Het liefst wil ik één van de drie laatste locaties vlakbij het grafisch museum. Het allerliefst zou ik de bakstenen muur willen hebben. Welke plaats je toegewezen krijgt is vooralsnog niet besloten en ook niet heel erg duidelijk.
Hier zijn foto's van de locaties
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Week 6
We hebben nog steeds geen plek toegewezen gekregen, ik wil specifiek iets met de plek van projectie doen, maar dat wordt nu iets moeilijker. De projectie hebben we ook nog niet getest, en omdat de techniek van AntiVJ en andere videomappers vrij ingewikkeld is en veel testen nodig zijn ga ik denk ik niet iets doen met video mapping. Ik wil de omgeving fotograferen of filmen en er iets mee doen waardoor het tot leven komt of juist heel vervremend werkt.
Ik heb een aantal filmpjes gevonden waarbij het concept van tot leven komen van een omgeving of vervreemding, al gedaan is.
getekende animatie van gebouwen als karakters
3d animatie van een stad vol gebouwen die langzaam heel grafisch opgebouwd wordt
vervremende animatie in after effects gedaan
Dit zijn twee testjes die ik gemaakt heb. Ik wilde toen kijken of videomapping te combineren is met andere footage. Ik denk dat ik toch helemaal van dat videomapping idee af moet stappen, en vooral dingen in de omgeving moet plaatsen of aanpassen met animatie.
Ik zal hierna even een post plaatsen met allerlei schetsen die ik gemaakt heb.
Planning
Dit is de planning die ons van te voren gegeven is
Traject/activiteitenplanning
Week1,2,3: onderzoek en ideeontwikkeling
Week 4: conceptpresentatie
Week 5,6,7,8: theoretische verdieping en uitvoering concept
Week 8: presentatie essay, videowerkstuk, procesverslag
Ik maak snel een eige nieuwe meer ingevulde planning, maar dat is afhankelijk van welke locatie het wordt.
Abonneren op:
Posts (Atom)